Gürcistan'ın Japonya Büyükelçisi olan yazar, Japonya'nın kendi ülkesinde bulunmayan "eğlence kültürü" nedeniyle kültür şoku yaşadı. Politikacıların ve şirket yöneticilerinin günde iki veya üç kez akşam 6, akşam 8 ve akşam 22'de yemek yeme ve çeşitli hediyeler gönderme alışkanlığı Japonya'da neden bu kadar yaygınlaştı? Yazarın cevabı nedir?

 Politikacıların ve şirket yöneticilerinin düzenlediği

　Japonya'nın güçlü bir eğlence kültürü var. Bu nedenle bir şirket yöneticisi ile bir siyasetçinin gizli bir akşam yemeği yemesi, konunun medyada yer almasına, hatta hukuki ve sosyal sorunlara yol açabilmektedir. Gürcistan'da böyle bir şey neredeyse düşünülemez. Doğrudan bağış yapmanın uygun olmayacağı durumlarda lezzetli yemekler sunmak veya taksi bileti dağıtmak gibi dolambaçlı yollara başvurmanıza gerek yok. Bir anlamda Japonya'da eğlence kültürünün de bu ölçüde geliştiği söylenebilir.

　Diplomasi dünyasına girdiğimden beri, büyük organizasyonlarda üst düzey kişilerle ve çeşitli alanlarda üst düzey başarılara imza atmış kişilerle düzenli olarak etkileşimde bulundum ve ``Hepimiz aynı insanlarız.'' diye düşünmeye başladım. ' Yine de bazı sürprizler var ve bunlardan biri de akşam yemeği partileri.

　Japonya'da politikacıların ve şirket yöneticilerinin günde iki veya üç kez akşam 6:00, akşam 8:00 ve akşam 22:00'de akşam yemeği yediklerini ve bunu her gün tekrarladıklarını öğrendiğimde şok oldum.

　Elbette bunun nedeni çok yemek yemek istemem değil, resmi olmayan ağ kurma fırsatlarının yüksek statüdeki insanlar ve akşam yemeği partileri düzenleyenler için önemli olması, ağırlanan kişi kısa bir süreliğine orada olsa bile Ancak bunun nedeni muhtemelen "nazik bir şekilde ağırlanmalarının" sonradan bir anlam kazandığının düşünülmesidir. Ancak bir kültür şoku hissettim ve bunun çok fazla olduğunu düşündüm.

　Eğlencenin yanı sıra Japonya'da hediye verme kültürü de gelişmiştir. Hediyenin ne zaman verileceği, hediye karşılığında nasıl hediye verileceği gibi iyi tanımlanmış görgü kuralları vardır. Gürcistan'ın da çeşitli hatıra hediyeleri verme geleneği var elbette ama biz Japonlar kadar yılda birçok kez mektup yazıp hediye veren bir toplum değiliz.

　Japonya'da Yeni Yıl kartları ve Yeni Yıl hediyeleri yılın başında, Sevgililer Günü, Beyaz Gün, Anneler Günü, Babalar Günü, yıl ortası hediyeleri, yaz tebrikleri, kış tebrikleri, yıl sonu hediyeleri, Noel, doğum günleri ile değiştirilir. , XX yıldönümleri, göreve başlama/emeklilik kutlamaları ve diğer sayısız fırsat mevcuttur.

　Japonya'da hediye ve mektup kültürü neden bu kadar gelişti?

Bunun nedeninin bir mektup ya da hediye göndermenin karşıdaki kişiyle ekstra bir temas kurma anlamına geldiğini düşünüyorum.

　Japonya dünyanın en kalabalık 11. ülkesidir. Şirketin aynı zamanda uzun bir geçmişi var ve büyük şirketlerin ve köklü şirketlerin onlarca, hatta yüzlerce yıl öncesine dayanan çeşitli bağlantıları ve ilişkileri var. Japon tatlılarıyla ünlü Toraya'nın şu anki başkanı 18. kuşaktır ve yaklaşık 500 yıldır iş hayatındadır. Politikacılar da ikinci ve üçüncü kuşaktır, dolayısıyla yerel halkla kuşaktan kuşağa ilişkiler içindedirler. Yani sosyalleşecek çok insanın olduğu bir toplumda yaşıyoruz.

　Öte yandan çok çalışan birçok insan var ve herkes meşgul. Başka bir deyişle, takılacak çok insan var ama sınırlı bir süre var.

　Dolayısıyla normalde yüz yüze buluşup birbirimizi selamlayarak, mevcut durumumuzu konuşarak ilişkimizi derinleştirmek isteriz ama bu ikimiz için de zordur. İnsanların duygularını açıkça doğrudan ifade etmek yerine, mektuplar ve hediyeler yoluyla duygu ve niyetlerini ilettikleri bir kültürün gelişmesinin nedeninin bu olduğunu düşünüyorum. Uzun ve kalıcı ilişkiler sayesinde birbirimize hediye verme kültürünün geliştiğini ve günümüzde de devam ettiğini hissediyorum.

　Mesela Gürcistan Büyükelçisi olarak tanıdığım biri kabine değişikliğinde bakan veya bakan yardımcısı olduğunda “Tebrikler” derim, biri emekli olduğunda “Yardımınız için teşekkür ederim” derim ve onlara Gürcü şarabı ver. Daha sonra genellikle el yazısıyla yazılmış bir mektup alırsınız. Daha sonra evlerinde Gürcü şarabı içecek, aileleriyle Gürcistan hakkında konuşacak ve bir sonraki buluşmalarında Gürcistan hakkındaki izlenimlerini paylaşacaklar. Yani hediye vererek konuşacak bir şeyiniz de olabilir.

　İnsani ilişkilerin bu şekilde geliştiğini düşünürsek hediye verme kültürünün çok güzel bir şey olduğunu düşünüyorum.

　Her ikisinin de sıkı hiyerarşik ilişkilere sahip olduğu Washeijuku (editörün notu/yazarın Waseda Üniversitesi'nde yaşadığı süre boyunca yaşadığı öğrenci yurdu) ve Kikkoman'da (editörün notu/mezuniyet sonrası iş yeri) eğlence ve hediye vermenin görgü kurallarını çalıştım. Paketlenmişti.

　Washeijuku'dan öğrendiğim ve faydalı bulduğum, bir ziyafette üst ve alt koltuklardan başlamak, biri yemek istediğinde ödemeyi aksatmamak için restoranın dışında beklemek ve geldiğinde teşekkür etmekti. Bu, birden fazla kişinin taksiye binmesi gerektiği, nereye oturacağı vb. sırayı içerir. Kikkoman'da ``yarı iade politikamız'' var; eğer 30.000 yen tutarında bir şey alırsanız, size 15.000 yen'i geri vereceğiz.

japonya'da eğlence ve hediyelerle ilgili görgü kuralları konusunda katı kurallar vardır. Bunu hatırladığınızda, böyle bir durumda tek tek ne yapacağınız konusunda endişelenmenize gerek kalmayacak, bu da bir anlamda kolaylık sağlıyor. Görgü kurallarının eğlenmeyi kolaylaştırdığına, insanlar arasındaki mesafe hissini artırmaya ve iletişimi geliştirmeye yardımcı olduğuna inanıyorum.

　Bir diplomat olarak her gün pek çok politikacıyla temas halindeyim ve bu tavırları aklınızda tutarsanız Japonya'da çalışmak daha kolay olacaktır.

　Elbette iletişim kurmak için karşıdaki kişiyle iş düzeyinde konuşabilme bilgisine sahip olmak önemlidir, ancak bu tek başına yeterli değildir. Karşınızdaki kişiyle ortak değerleriniz ve davranış protokolleriniz olmadığı sürece etkili bir şekilde iletişim kuramazsınız. Bunun için sadece "Japonca öğrenmek" yeterli değildir; ancak insanlarla pratik etkileşim yoluyla öğrenilebilecek pek çok şey vardır.

　Elbette, ``Bu tür bir ilişki sıkıntılı'' ya da ``Karmaşık görgü kurallarını takip etmek istemiyorum'' diye düşünen insanlar da vardır. Bununla birlikte, kişisel görüşünüzü inkar etmek istemiyorum. Ayrıca, görgü kurallarına sahip olmayan insanları aşağılayacak veya dışlayacak şekilde, ``Bu kişinin görgü kuralları yok'' gibi şeyler söylenerek kullanıldığını gerçekten görmek istemiyorum.

　Bu "iş gelenekleri" ve "iş görgü kuralları"nın günümüze ne kadar uygun olduğu elbette tartışmalıdır ve detayları bilmeseniz bile bunun bir kayıp olduğunu düşünmüyorum. Ancak tecrübelerime dayanarak şunu söylemek isterim ki, Japon toplumunda bu tür kuralların farkında olmanız ve bunları kullanabilmeniz durumunda hala elde edilecek pek çok fayda vardır.

　Benim durumumda bireysel olarak çalışmıyorum; Japonya'da bağlantılar kurmak benim amaçlarımdan biri ve bir diplomat olarak asıl işim, görgü kurallarını, hediye vermeyi ve eğlence kültürünü anlamak çok önemli.

　Bu açıdan fikrimi ifade edecek olursam, eğlence ve hediye kültürü kimi zaman ``çağ'a ayak uydurmamak``, ``dolandırıcılığa zemin oluşturmak'' gibi eleştirilere maruz kalıyor ama şunu söylemek isterim. Kültürün içine girdikten sonra bunu nasıl yapacağımızı bulmamız gerekiyor. Japonya halkına şunu bir kez daha hatırlatmak isterim ki, onu hatırladığınızda o kadar da karmaşık ve gizemli değil, bazı açılardan faydalı. , aynı zamanda duygularınızı iletmenize olanak sağlaması açısından da iyidir.

Bu makale Timuraz Rejaba'nın ``Japonya'yı Yeniden Keşfetmek'' (Kodansha) kitabından alıntılanmış ve düzenlenmiştir .

Yorumlar