İsrail eğer savaşa devam ederse çok ciddi bir şekilde çözülme, gardını indirme ve bölgedeki bütün ektiklerini biçmekle karşı karşıya kalacak.  Ancak başka bir alternatifleri de yok. Amerika’nın İsrail’in yanında durduğu en önemli konulardan biri bu. Nedeni belli. Dün Beyaz Saray Ulusal Güvenlik Konseyi sözcüsü John Kirby, ABD hükümetinin şu anda Gazze Şeridi'nde ateşkes yapılmasını kabul etmediğini söylemişti. Kirbi’ye göre ateşkes artık Hamas'a fayda sağlayacak. Başka çareleri yok. Sürekli bir savaş İsrail için korkunç olsa da İsrail'in savaşı sürdürmekten başka gerçekten bir alternatifi yok.

İsrail şu anda çaresizce kendisini kurtaracak bir el bekliyor. Her ne kadar gaddarlıkla insanlık tarihinin en ağır katliamlarından birini yapıyor olsa da uçakların roketten kaçmak için her tarafa ısı atması gibi İsrail de şu anda bütün tuşlara basarak bu vahim kıskaçtan çıkmaya çalışıyor. Gazze’ya ağır saldırılar,  suikastler, Hizbullah, 1 yıllık tehditler ve sembolik propaganda amaçlı zafer iddiaları gibi bir ton tuşa basarak bu süreci atlatmaya çalışıyor.

İsrail şu anda sağa sola yem atıyor. Bu savaşı Lübnan savaşı formatından çıkarmaya çalışıyorlar. Batı Şeria'da sürdürdükleri ve ev ev ilerleme operasyonunu oturtmaya çalışıyorlar. İsrail Genelkurmay Başkanı dünkü açıklamasında en azından Gazze’nin kuzeyinde bunu başardıklarını İsrail iç kamuoyuna anlatmaya ve kamuoyunu ikna etmeye çalışıyordu. İsrail, Z kuşağının tanımı ile ifade edeyim; bütün tuşlara basıyor. Bütün tuşlara basarak bu süreçten en az zararla kurtulmaya çalışıyor.

Dünyanın giderek zulme daha aşina olması ve sessizleşmesi ise İsrail'in işine gelen bir durum. Hem öldürmeye devam ediyor hem de katliamları dünya gündeminden düşerse bu İsrail için muhteşem bir durum olur ancak suyun akışını değiştiren bir şey değil. İsrail 50 bin değil 60 bin kişiyi şehit ederse her bir şehit ve ailesi için dünya tamamen değişmiş olacak ancak İsrail ancak denize dökülme tarihini daha erkene çekmiş olacak.  

 ''Dünya siyasetinde, akıl sağlığının delilikten daha iyi olduğu aşikar görünüyor. Ancak, düşünüldüğünde, nükleer savaş riskleri "akıl sağlığı yerinde" rakipler arasında da aynı derecede yüksek veya daha yüksek olabilir. Amerika'nın Michigan Gölü'nden daha küçük bir ülke olan İsrail için, bu sezgiye aykırı gerçeği anlamamak, İran ile benzeri görülmemiş düşmanlıkların başlamasını hızlandırabilir. En kötüsü, İsrail'in sonunda bir İran nükleer saldırısına maruz kalması anlamına gelebilir.

Geleneksel bilgeliğin aksine, İsrail'in "İran nükleer sorunu" esas olarak çıldırabilecek düşman liderlerle ilgili değildir. İsrail için daha endişe verici varoluşsal sorun, yanlış hesaplama, kötü muhakeme veya mekanik/elektrik/bilgisayar arızası yaşayan aklı başında, rasyonel düşmanlardır. İran'ın akıl sağlığı ve rasyonelliğiyle örtüşebilecek diğer nükleer tehlikeler arasında kazara ateşleme, yetkisiz fırlatma ve darbe yer alır.

Deli bir İran nükleer düşmanının aldığı kararların İsrail için (hatta, çılgın bir nükleer öncesi İran için bile) felaket sonuçları doğurabileceği doğru olsa da, bu tür kararların olasılığı aklı başında ve rasyonel bir İran düşmanı için beklenenden daha düşüktür. Nükleer bir savaş benzersiz bir olay olacağı için, böyle bir olasılık sayısal veya istatistiksel olarak ifade edilemez ancak yine de analitik argümanla desteklenebilir.

Mantık temelli hesaplamalar, nükleer tehlikelerin birden fazla İranlı karar verici arasında dağılmasının, deli veya mantıksız olan tek bir yetkili İranlı liderin oluşturduğu tehditten İsrail için daha tehlikeli olacağını öne sürüyor. Burada, delilik ve mantıksızlık, cihatçı teolojiler ve ilkeler tarafından yönlendirilen İranlı karar vericileri de kapsayacaktır.

Her koşulda, İsrail için daha büyük tehlike İran'ın karar deliliği veya İran'ın karar akıl sağlığı olsun, Kudüs olası bir "kara kuğu" olayına karşı dikkatli olmalıdır. İran'ın nükleer silah devleti olmasına izin verilirse bu ihtiyaç çok daha büyük olacaktır. Bu geç tarihte bile, İsrail önleyici müdahaleye hazır kalmalıdır.

Kudüs için ayrıca zaman açısından acil jeopolitik değerlendirmeler de var. İran, nükleer silah kapasitesine, cihatçı vekillerinin - Hizbullah, Hamas, Husiler, İslami Cihat ve Fetih - İsrail'e karşı terörist suçları hızlandırmasıyla eş zamanlı olarak yaklaşıyor. Rusya, Çin ve Kuzey Kore ile bağlarını istikrarlı bir şekilde genişleten İran, İsrail'e yönelik soykırım niyetlerini tekrar tekrar beyan ediyor. Ve İsrail, "stratejik derinliği" olmayan bir devlet.

İlk bakışta , Orta Doğu jeopolitiği bir sistemdir. Süper güç çatışmasının potansiyel olarak ilişkili senaryoları yoğun veya hatta belirsiz olabilir, ancak alakalı olmaya devam ederler. Diğer şeylerin yanı sıra, "Soğuk Savaş II"nin sürekli değişen yinelemeleri, İsrail'in Kuzey Kore, Çin, Hindistan veya Pakistan ile ilgili olduğu uluslararası çatışmaları da kapsayabilir. Böylesine tehlikeli bir kucaklama ani veya kademeli olabilir.

İsrail'in amaçlı bir şekilde ilerlemesi için bazı birincil ve ikincil ayrımların daha fazla açıklığa kavuşturulması gerekir. Bunlardan biri, kasıtlı veya bilinçli bir nükleer savaş ile kasıtsız veya dikkatsiz bir nükleer savaş arasındaki hayati farklardır. Bu ayrımı dikkate almadan, nükleer bir çatışma olasılığı hakkında çok az değerli şey belirlenebilir.

İstemsiz bir nükleer savaşın en büyük tehlikeleri karar alma hataları, düşman niyetinin hafife alınması veya abartılması ya da basit yanlış hesaplamalardır. Klasik askeri teorisyen Carl von Clausewitz'in gözlemlediği gibi, "Savaşta her şey çok basittir, ancak en basit şey bile zordur."

Dikkate alınması gereken başka nüanslar da var. Orta Doğu'daki artan nükleer savaş riskleri açısından, hiçbir kavram "sinerji"den daha açıklayıcı olamaz. Sinerjik etkileşimler, nükleer savaş riski etkilerinin tamamının, parçalarının toplamından daha büyük olduğu etkileşimlerdir. Bu tür etkileşimler zamanında doğru bir şekilde değerlendirilip değerlendirilmediği sürece, İsrail liderleri süper güç rekabetinin risk alma üzerindeki kümülatif etkisini ya hafife alabilir ya da abartabilir. Bu, Rusya ve Amerika Birleşik Devletleri'nin (ve belki de Çin'in) aşırı durumlarda , yani yüksek değerli kriz durumlarında, tırmanma hakimiyeti için mücadele ettiği koşulları akla getiriyor.

Amerika Birleşik Devletleri'nde, iddiaya göre güvenilir güvenlik önlemleri, en başından itibaren tüm operasyonel nükleer komuta/kontrol kararlarına dahil edilmiştir. Ancak bu güvenlik önlemleri başkanlık düzeyinde geçerli değildir. 1976'da, delilik, mantıksızlık ve nükleer savaşla ilgili bilgilendirilmiş politika açıklamaları toplamak için, ABD Ortak Genelkurmay Başkanı'nın eski Başkanı emekli  General Taylor, şu sonuca vardığı el yazısıyla yazılmış bir cevap gönderdi: "Mantıksız bir Amerikan başkanından kaynaklanan tehlikelere gelince, tek koruma, birini seçmemektir."

Günümüzün çalkantılı dünya düzeninde, General Taylor'ın 1976'daki özlü uyarısı daha da büyük bir anlam kazanıyor. Hem kesin olarak doğrulanabilir gerçeklere hem de mantığa dayalı çıkarımlara dayanarak, bir Amerikan başkanının duygusal istikrarsızlık, mantıksızlık veya "çılgın" davranış belirtileri göstermesi durumunda, yine de Amerikan nükleer silahlarının kullanımını yasal olarak emredebileceğini varsaymak makuldür. Daha da endişe verici olanı, bir Amerikan, Rus veya Çin başkanının duygusal olarak istikrarsız, mantıksız veya sanrılı hale gelebilmesi, ancak bu tür sorumlulukları belirgin bir şekilde sergilememesidir.

Orta Doğu'daki nükleer savaşla ilgili tüm meselelerde, çıkarımlarda bulunabileceğimiz hiçbir tarih yok. Bu elbette şanslı bir yokluk, ancak yine de güvenilir çatışma tahminleri yapmanın önünde engel teşkil ediyor. Bu durumun ironisi açık ve sorunlu. Yine de, bu patlayıcı bölgede güvenilir tahminlere yönelik bilim temelli engeller ne olursa olsun, İsrail soruna politik bir meydan okumadan ziyade entelektüel bir meydan okuma olarak yaklaşmalıdır.

Orta Doğu'da bir nükleer savaşın Avrupa'daki nükleer savaşın bir taşma etkisi olarak ortaya çıkabileceği her zaman hatırlanmalıdır. İsrail'in hayatta kalmasını korumak için, bir Amerikan başkanı Rus, Çin ve/veya Kuzey Kore duruşlarıyla olası sinerjileri göz ardı eden stratejik duruşlardan kaçınmalıdır. Kuzey Kore, Suriye için bir nükleer reaktör inşa eden İran'ın nükleer müttefikidir - İsrail'in 6 Eylül 2007'deki Orchard Operasyonu tarafından yok edilen Al Kibar reaktörü. Hukuken, bu operasyon önceden meşru müdafaanın izin verilebilir bir eylemiydi.

Stratejist Herman Kahn 1960'ların başında bir nükleer çatışmanın ardından "hayatta kalanların ölüleri kıskanabileceğini" yazmıştı . Bu , felaketin kasıtlı veya kasıtsız olup olmamasına bakılmaksızın doğrudur - başka bir deyişle, temel amaçlardan mı yoksa yanlış hesaplama, bilgisayar hatası, bilgisayar korsanlığı veya bir silah sistemi veya altyapı kazasından mı kaynaklandığına bakılmaksızın. İsrail'in ulusal güvenlik karar vericileri tarafından başka ne belirlenebilirse belirlensin, nükleer stratejinin nihayetinde kasıtlılık, belirsizlik ve felaket arasında yüksek riskli bir mücadele olduğunu anlamalıdırlar. Hem İsrail hem de yeni nükleer İran bir kriz sırasında "aklı başında" risk alma önlemleri alsalar bile, kümülatif etki yine de karşılıklı olarak istenmeyen ve "çılgınca" olabilir.

İsrail için, İran ile uzun süreli askeri çatışmanın tek başarılı sonucu, İran'ın nükleer savaşma kabiliyetleri ve niyetlerinin somut bir şekilde azaltılması olacaktır. En iyisi, bu noktanın İran hala nükleer öncesiyken anlaşılması ve işlevsel hale getirilmesidir.

Nükleer bir İran veya nükleer bir vekili (örneğin Kuzey Kore) olan nükleer öncesi bir İran ile savaşa girdiğinde, İsrail aklı başında düşman liderlerinin verdiği akılcı kararlarla ölümcül şekilde yaralanabilir. Şimdi bile, İran henüz nükleer olmasa da, Yahudi Devleti'ne karşı radyasyon dağıtma silahları kullanabilir ve/veya İsrail'in Dimona nükleer reaktörüne nükleer olmayan füzeler fırlatabilir.

Dünya siyasetinde, nükleer savaşın en önemli riskleri delilik veya mantıksızlık değildir. Bunlar, aklı başında ve rasyonel kararların kümülatif olarak felaket riskleridir. İsrail için bu, en kötü İran nükleer savaş senaryosunun Tahran'daki çılgın liderliğin popüler anlatısı değil, Kudüs'teki aklı başında düşmanlara karşı hareket eden aklı başında düşmanlardan biri olduğu anlamına gelir.

Bu şaşırtıcı dünya düzeninde, karşılıklı olarak aklı başında bir tırmanış hakimiyeti arayışının birikmiş riskleri nükleer savaşı içerebilir. İsrail liderleri, deli veya potansiyel olarak delirmiş İranlı liderlere karşı dikkatli olmalı, ancak aklı başında ve rasyonel İranlı karar vericilerin ortaya koyduğu nükleer sonuçlara karşı daha da dikkatli olmalıdır.'' ALINTIDIR